書法(ซูฝ่า) การเขียนพู่กันจีนมีประวัติความเป็นมายาวนานคู่กับประเทศจีน ถือเป็นศิลปะขั้นสูงหนึ่งในสี่อย่างของชนชาติจีน คือ การเขียนพู่กันจีน การวาดภาพ การบรรเลงเครื่องสาย และการเล่นหมากรุกจีน นอกจากจีนแล้วการเขียนพู่กันจีนยังเป็นที่นิยมในหมู่ชาวเอเชียอย่าง ญี่ปุ่น เกาหลี เวียตนามและสิงคโปร์ ผู้ที่จะเรียนพู่กันจีนควรมีพื้นฐานภาษาจีน เพื่อที่จะรู้วิธีเขียนอักษรแต่ละตัวให้เป็น การเขียนพู่กันจีนเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ ไม่เพียงสื่อสารความคิดของผู้เขียน ยังแสดงถึงลักษณะเส้นสายที่มีจังหวะการเขียนและองค์ประกอบของตัวหนังสือที่งดงาม บ่งบอกถึงลักษณะนิสัยของเจ้าของลายมือ และเป็นการฝึกสมาธิที่ดีอย่างหนึ่งอีกด้วย นักเขียนพู่กันจีนที่มีชื่อเสียงของจีนมีอยู่หลายท่าน เช่น หวางซีจือ (ลูกชายท่าน หวางเสี้ยนจือก็ขึ้นชื่อว่ามีลายมืองดงามเช่นกัน), โอหยางสุน ,หลิวกงเฉวียน, ซูซื่อ, ซูเว่ย ฯลฯ ในงานของศิลปินตะวันตกสองท่านคือ Picasso และ Matisse จะเห็นได้ชัดว่าได้รับอิทธิพลของการเขียนพู่กันจีนด้วย    1.หาอุปกรณ์ที่ใช้เขียนพู่กันจีน ได้แก่๑. กระดาษ ๒. หมึกจีนหรือแท่งฝนหมึก ๓. พู่กัน

                            ๔. จานรองหมึก ๕. ที่ทับกระดาษ ๖. ที่รองกระดาษเวลาเขียนกันหมึกซึม
                 2.หัดเขียนพู่กันจีนโดยเริ่มจากพื้นฐาน เช่น จุด(เตี่ยน) เส้นนอน(เหิง) เส้นตั้ง(ซู่) เส้นเฉียงลง 
                     ซ้าย(เพี่ย)  เส้นเฉียงลงขวา(น่า) ฯลฯ วันละไม่ต่ำกว่าหนึ่งหน้ากระดาษเป็นเวลา 5 วัน
                 3.เมื่อเริ่มเขียนเป็นคำได้แล้วจะเขียนวันละ 2 หน้า จนครบเวลา 1 เดือน
                 4.ตรวจสอบอารมณ์ว่า ว่าใจเย็นหรือใจร้อนขึ้น มีสมาธิมากหรือน้อยกว่าก่อนหัดเขียน

                    พู่กันจีน อย่างไร